σ'εχω ωρες ωρες μα τω θεω τοσο πολυ αναγκη

Περναω τοσο ομορφες στγμες..

Στιγμες γελιου..

Στιγμες με καινουριους φιλους..

Με ποτο ή και χωρις..

Κλαιμε απ'τα γελια...

Και καπου εκει αναμεσα στο γελιο και στα αστεια..

Εκεινη η μελαγχολια αρχιζει να αιωρειται πανω απ'το κεφαλι μου..

Καπου εκει αρχιζω και σ'αναζηταω..και μου λειπεις και θα ηθελα εστω και για μια φορα να ειμασταν μαζι γυρω απο ενα τραπεζακι και να πιναμε κρασι απ'το ιδιο ποτηρι.

Και να εισαι εσυ διπλα μου.Κανεις αλλος δεν θα ειναι το ιδιο.Το ξερω.

I still wonder some nights..What if?

What if we had spent more time together?

What if I had give in?

What if he was not so far away?

I question myself..

Could he be the special one?

Could things work out under different circumstances?

And..

Is he telling the truth when he says he still misses me?

Am I overreacting if I miss him a lot?

Are we ever gonna meet again?

Am I gonna call him when Im there?

I don't know a thing about him.

Only that he made me feel so damn special.

Only that he was the first one to ask me to take off my sunglasses so he could look at my eyes.

Only that he is a drunk from time to time.

Only that he was the first one to worry so much if I had his number.

Only that he was just a summer fling.

But I am certain for this. It is a great memory as it is.

<3 to the italian boy that claimed to be the soundtrack of my summer.

<3

I still remember the night we met....Vlammeno..

o kosmos pou allazei..

Twra teleutaia niw8w oti den prolavainw tis allages pou ginontai gyrw mou.kai kyriws mesa mou.
8elw na figw makria apo olous.Den 8elw na me noiazei tipota.Tipota apolytws.
Niw8w toso syxna twra teleutaia oti pnigomai.mesa sto idio mou to spiti apo tous idious mou tous goneis .
Apo tous filous mou kai apo to pws 8a eprepe na eimai.
Vare8hka.Vare8hka oloi na perimenoun wrimothta apo mena.Kourasthka na prepei na to voulwnw panta giati se kapoious den aresei h alh8eia.
Antimetwpizw ton eauto mou ka8e mera kai den mporw pia na mh zhtaw to idio kai ap'tous allous.
Arxes kai telh...ka8e mera kati kainourio mou dinei kapoies axtides elpidas kai meta xanetai...menei mia xarwph anamnhsh.
Den kunhgaw pragmata sth zwh mou.Den niw8w 3exwristh.Egw ftaiw kai to 3erw.Alla einai tosa polla auta pou me kratane pisw..Kai kaneis den 3erei..oloi perimenoun na doun apla th swsth symperifora.Na mou poun "ma den ntrepesai na to les auto?" otan pia 8a milhsw varia giati apla den mporw allo!
Vare8hka na kouvalw panw mou auto to apaisio varos.ths swsths symperiforas kai ths ypoxrewtikhs wrimothtas.Den 8elw pia na eimai auth.8elw na eimai apla xaroumenh.trelh.anemelh.asteia.na eimai egw.

Δεν έχει σημασία πια τι ήθελα να είμαι...

Σαββατιάτικο βροχερό πρωινό.

Άνοιξα συρτάρια που ήταν κλειστά πολύ καιρό.Έπρεπε να προσθέσω και κάτι ακόμα σε ό,τι ήδη έχω καταδικάσει στη σκόνη.Κυρίως πράγματα που μου θυμίζουν κάτι.Χαρούμενο ή όχι..

Βρήκα κάμποσα τριαντάφυλλα, αποξηραμένα προσεκτικά.

Τώρα που το σκέφτομαι έχω αρκετά τριαντάφυλλα.Ευτυχώς θυμάμαι ακόμα γιατί έχω κρατήσει τα περισσότερα απ'αυτά.

Άλλα δώρο για τα 18α γενέθλιά μου από τη μητέρα μου,ένα που μου έδωσε κάποιος για πλάκα μια μέρα στο δρόμο.Εκείνο που μου πήρε όταν χορεύαμε τα ξημερώματα στο νησί..Υπάρχει και ένα πολύ μικρό,με λίγα πέταλα...Αυτό δεν θυμάμαι από που είναι..

Είναι όμορφο να έχεις αναμνήσεις με τριαντάφυλλα.

Όμως όλα τα τριαντάφυλλα μέσα στο συρτάρι μου έχουν μόνο πέταλα,αποχρωματισμένα από τον καιρό.Αλλά δεν έχουν αγκάθια.Τους τα έβγαζα επιμελώς κάθε φορά που τα αποθήκευα.

Και τώρα σκέφτομαι πως κακώς έκανα..

Γιατί τα τριαντάφυλλα της ζωής έρχονται πάντα με αγκάθια.

Και καμιά φορά...ίσως τα αγκάθια είναι και το μόνο που μένει σε μας.

Μονολόγους και Αινίγματα άρχισες να λύνεις..

Βρέχει πάλι και μου θυμίζει ο καιρός μέρες γεμάτες έγνοιες.

Υποσχέσεις που έδινα στον εαυτό μου και ποτέ δεν κράτησα.

Αν ήξερε κανείς πως νίωθω δεν θα μιλούσε για ανασφάλεια.

Τρόμος.Ναι αυτό παθαίνω.Τρομάζω.

Από τους αθρώπους και απ'τα μάτια τους.

Που τόσο συχνά νομίζεις πως ξέρεις τι κρύβουν σε μια σιωπή ή σε ένα χαμόγελο.

Τόσο συχνά πιστεύεις υποσχέσεις.Ανεκπλήρωτες.

Γιατί κάνουμε τον κόπο να υποσχόμαστε πια;

Ήθελα να 'ξερα..Κανείς δεν κουράστηκε να λέει ψέματα;

Ή μάλλον...κανείς δεν κουράστηκε να εμπιστεύεται;

Ανάγκη.Αγάπη.Φιλία.Εμπιστοσύνη.Σιγουριά.Κενό.

Κάπως έτσι δεν τρέχει η ζωή;

Αγάπησες γιατί είναι φυσική σου ανάγκη.

Είμαστε πλασμένοι για αγαπητικές σχέσεις...Περίεργο.Πόσο λίγο συμβαδίζει αυτό με την μισανθρωπιά μας..

Στο τέλος θα πληγωθείς,από κάτι θα απογοητευτείς.

Δεν μπορεί.

Τα φτερά που άπλωσες αδύναμα για να γνωρίσουν τον κόσμο δεν μπορούν να κουβαλήσουν άλλες ανασφάλειες...Αλλουνού ανασφάλειες.

Και όταν ζητάς μια ανάσα.Λίγο να ξαποστάσεις μακριά τους,εκείνοι οι άλλοι θυμώνουν.

Θα ψαλλιδίσουν τα φτεράκια σου γρήγορα για να μην προλάβεις να φύγεις.

Να μείνετε εκεί.

Μαζί.Για όσο καιρό χρειαστεί.

Ασφυκτιάς.Αλλά δεν θες να τους πληγώνεις.Κάθεσαι παρέα τους...κρυμμένοι μέσα στη σπηλιά της ανασφάλειας πάλι.

Και εσύ που ξεκίνησες να δεις την καινούρια μέρα,ολοένα και πιο πολύ πιστεύεις ότι τα φτερά σου δεν υπήρξαν ποτέ.

"Τι τα θες..", σκέφτεσαι.

Ανάβεις ένα σπίρτο και προσπαθείς να ρουφήξεις τις καλύτερες στιγμές που σου δείχνει.Γιατί ξέρεις, το έχεις πια πιστέψει...τον αληθινό κόσμο δεν θα τον ζήσεις.

Και εκεί που πάει να τελειώσει η μέρα

Κουρασμένος απ'την απραγία

Σηκώνεσαι στα πόδια σου και κοιτάς πίσω απ'τον ώμο σου.

"Έχω φτερά."λες.

Ο άλλος ίσως να κοιμήθηκε ήδη.

Ίσως και να ξεκίνησε να γνωρίσει τον κόσμο περπατώντας.

Εσύ όμως δεν μπορείς.Θέλεις να πετάξεις.

Είσαι πλασμένος για να πετάς.

Βούτα στο κενό.

Ένστικτο.Θα σε σώσει αν σε προδώσουν τα φτερά στην αρχή.

Εμπιστέψου το.

Και αργότερα όλα θα γίνουν μια εύκολη διαδρομή..

από ουρανό σε ουρανό...με περιπέτειες,πόνο,δάκρυα,αγάπη,φίλους και χαμόγελα.

Εσύ τουλάχιστον θα ξέρεις να πετάς...

άντε ψυχή μου...Καλό σου ταξίδι.

Η μουσική έχει χρώμα διάφανο...και το άρωμα των κρίνων..

Διάφανα Κρίνα.

Ποιητές.

Δεν ξέρω πολλά γι' αυτούς.Μόνο ό,τι μου είναι απολύτως απαραίτητο.

Ξέρω ότι ξυπνάνε στο μυαλό μου πράγματα άγρια.'Οχι τέχνη,όχι ποίηση.

Άγρια και σκληρή μοναξιά.

Αναμνήσεις...Αυτό είναι τα Κρίνα για μένα.Θύμησες πάνω στις θύμησες.

Στην αρχή ήταν μόνο γλυκιά η ανάμνηση..Η ανάμνηση η δικιά του.

Πέρασαν διάφανες στιγμές....Με τον μοναδικό ήχο της μουσικής τους να μου κάνει παρέα.

Μου άρεσε να βυθίζομαι στις σκέψεις μου και να ταυτίζω τη ζωή μου με δυο στίχους.Τότε μπορούσα να το κάνω.Ήταν ένα συναίσθημα ωμό και πρωτόγονο,το αγαπούσα τότε.

Και μετά...αφού είχε περάσει καιρός και χαμογελούσα με τα τραγούδια τους κάποιος ήρθε να γράψει πάνω σε εκείνες τις πρώτες αναμνήσεις.Και έκεινε μουτζούρες,αδέξιες μαύρες μουτζούρες.Χάλασε την γλυκιά μου ανάμνηση.

Εγώ έφταιξα.Ήξερα ότι εκείνο το κομμάτι της μνήμης μου έπρεπε να μείνει ανέγκιχτο κι όμως το άφησα απροστάτευτο.

Ίσως να μην είναι τόσο σοβαρό όσο φαντάζει..ίσως τείνω να υπερβάλλω..Ίσως όμως και όχι.

Εξάλλου, θα ήταν μια καλή εξήγηση του γιατί φοβάμαι να ακούσω πια Διάφανα Κρίνα...

Όπως διάφανη είναι η μουσική τους, έτσι διάφανη και εύθραυστη γίνεται και η ψυχή μου..

Και όπως μυρίζει ο κρίνος μου φέρνει στο μυαλό έρωτες που μοιάζαν με άρρωστες κραυγές...

Και δεν μ'αρέσει πια να χάνομαι εξαιτίας "σβησμένων αστεριών".

Moving slowly through drowning waves,going away on a strange day...

Anarwtiemai kamia fora pws giname etsi.Arage to zhthse kaneis mas h etsi emele na ginei?

Sou fwnaza pws s'agapaw...To fwnaza mprosta se ka8reftes,se adeia dwmatia kai mprosta stis eikones sou.To fwnaza alla pote den to eipa...se sena.Fovh8hka.H3era.Pws kai na sto elega 8a eixa thn idia antapokrish pou exw otan to fwnazw sto adeio mou dwmatio.

Polloi mou eipan oti eprepe na eixa dokimasei.Htan tosh h anagkh mou na se exw sth zwh mou estw kai san aplo filo pou den riskara pote.Mallon ekana la8os giati ta riska einai gia ekeinous pou 8eloun na zhsoun, na agaphsoun kai na agaph8oun.Sth prokeimenh periptwsh omws htan tetoios o fovos mou mh se xasw kai tetoia h anasfaleia mou gia thn apanthsh sou pou protimhsa na se akolou8w siwphla.Na su dinw to xeri mou opote mou to zhtouses kai na se agapaw opote mou dinotan mia elaxisth eukairia.

Mou phre poly kairo na katalavw oti auth h katastash den voh8aei kanenan.Esy na mhn 3ereis tipota kai egw na kanw synexeia la8os kinhseis.Ade3ies.Giati etreme h kardia mou otan h3era pws 8a se dw.Giati ka8e mera skeftomoun mhpws se sunanthsw sto dromo tyxaia.

2 xronia,konteuoun isws kai 3.

Allote o xronos kylouse kai den eixame kamia epikoinwnia,allote 3afnika me epairnes ena thlefwno na vre8oume...Twra pia eimai euxaristhmenh.Den 3erw an ta pragmata eixan thn kalyterh dynath ekvash telika.Pragmatika dinw polles pi8anothtes s'auto.Pantws twra mou ftanei pou se noiazei ti kanw.Mporw kai kratiemai apo auto to aplo,filiko sou endiaferon.Kai panw ap'ola mporw na eimai dipla sou kai na se voh8aw opote to xreiazesai.

Htan agaph auto pou eniwsa gia sena.Auto einai sigouro.

H prwth mou agaph.Kaneis akoma den katafere na me kanei na ka8omai sto krevati mou kai na skeftomai pws 8a htan an...an eimastan mazi.Kaneis den me exei kanei na klapsw kai na apogohteutw toso poly.Alla kai me kanenan den perasa toso gemates stigmes.

Se euxaristw pou ,estw kai a8ela sou,mou edwses thn eukairia na niwsw tetoia synais8hmata.Den lew,sthn arxh kontepsan na me vy8isoun..Twra pou koitaw pisw sto xrono xairomai.

Toulaxiston..katafera na agaphsw!